L'azarosa bida d'o chileno Luis Sepúlveda (Ovalle, 1949) se troba marcada, en tot inte, por o nomadismo y por un enradigau sentimiento d'abentura, d'escubrir puestos innotos y poco conoxius, consecuenzia -en beras- d'a suya forachitada en 1977 por mor d'a suya partizipazión en os mobimientos puliticos d'o suyo país. Dende allora, garimbolía por bels puestos d'o mundo, más que más d'o continén americán, siempre embrecau en a esfensa d'o meyo natural y d'os sers bibos -umans, animals y bexetals- que l'abitan, aspeuto bistero en bellas d'as suyas obras traduzidas ya a barios idiomas -Mundo del fin del mundo, Patagonia Express, Historia de una gaviota y del gato que le enseñó a volar, a las que se suman Nombre de torero y Desencuentros, más que más en a suya primer nobela Un viejo que leía novelas de amor, rilato polidista y bibiu, denunziador d'a salbache enrestida que unos pocos umans son infrinxindo en o marabilloso, y cada begada más allerau, mundo amazonico.' José Luis Acín Fanlo

Gara díEdizions ha quiesto amanar atros ambitos y atras bozes ta la nuestra. Ista obra de Sepúlveda biene a enamplar ista colezión con una nobela distinta, unibersalista emplida de bida en o preto día selba estricallada de l'Amazonía